Po kilku latach wiernej codziennej służby AXA Defender powoli zaczął odmawiać posłuszeństwa.
Najpierw by otworzyć zamek trzeba było trochę poruszać kluczykiem, potem problem się pogłębiał, manipulować trzeba było i kilkanaście sekund, aż nadszedł czas, że zamka nie dało się już zamknąć.
Ponieważ we wszystkich swoich rowerach używam tego zapięcia postanowiłem zdiagnozować problem.
Zdjęcie plastików okazało się bardzo proste.
Pod plastikami mamy to:
Na zdjęciu zaznaczono nity, które trzeba usunąć.
Po ich usunięciu docieramy do wnętrza.
Sam zamek wygląda tak.
Blaszka z prawej to zabezpieczenie przeciw rozwierceniu, jest ona osadzona w korpusie odzielnie od bębenka zamka.
Przewężenie pośrodku bębenka to zabezpieczenie przed użyciem łamaka.
Przy wbijaniu łamaka, płetwa na końcu bębenka klinuje się w zaznaczonym na poniższym zdjęciu nacięciu.
Następnie łamak rozrywa bębenek w przewężeniu a płetwa zostaje zablokowana.
Prawdopodobnie tak samo dzieje się w przypadku próby rozwiercenia.
Znacząco powinno to utrudniać siłowe przełamanie zamka.
Okazało się, że przyczyną problemów było to, że bębenek nabawił się luzów osiowych, nie wiem czy przez wytarcie korpusu czy może jakiś element się tam zużył, nic wewnątrz nie znalazłem.
Przy wkładaniu kluczyka bębenek cofał się w korpusie a płetwa wchodziła w nacięcie zabezpieczające.
Kluczyk nie wchodził do końca w bębenek bo blokował się na blaszce anty rozwierceniowej, która jest montowana odzienie od bębenka w korpusie.
Zapadki nie chowały się w pełni i uniemożliwiały przekręcenie bębenka, zresztą nawet jak by zapadki odblokowały bębenek to blokowała go płetwa.
I to chyba koniec. Poszukam jakiejś podkładki sprężystej, zanituje obudowę i dam drugie życie temu zabezpieczeniu.
Uważam je za niezbędny dodatek do każdego roweru w mieście.
Jak rower ma dwa zabezpieczenia do których trzeba mieć dwa różne narzędzia to staje się znacznie mniej atrakcyjny dla gości z obcęgami w rękawie.